Het verborgen verhaal achter een suikerzakje
`Het verdwenen, zware leven van de stationsrestaurateur (Het verhaal achter een suikerzakje)’ Bron: Youtube Suikerzakjes, wie kent ze nog? Tientallen jaren waren de papieren zakjes met suiker het visitekaartje van café en restaurant. Vaak met een afbeelding van de zaak erop en de naam van de eigenaar. Programmamaker Renée Rijff kwam op het idee om op zoek te gaan naar het verhaal achter zo’n suikerzakje. Zo stuitte zij op de vergeten historie van de stationsrestaurateur.
De restaurants op stations, die stationsrestauraties werden genoemd werden tot zo’n 20 jaar geleden gerund door zelfstandige ondernemers die de ruimte pachtten van de Spoorwegen. Die pachters moesten vroeger getrouwd zijn. Zij werden geacht met hun gezin in of naast het station te wonen.
Het betekende hard werken voor alle gezinsleden. Om de paar jaar moesten zij hun boeltje bij elkaar pakken om naar een volgend station te vertrekken. Zelf op vakantie gaan was er nauwelijks bij. Anderen zien vertrekken des te meer. Dit verhaal over de stationsrestaurateurs is niet eerder verteld.
Het begint bij een suikerzakje in een verzamelalbum van ruim een halve eeuw geleden, met een afbeelding van het station Hollands Spoor in Den Haag. Onder die tekening staat de familienaam Diender. Het is het begin van een speurtocht naar de lotgevallen van die familie. Een verhaal dat van start gaat aan het begin van de 20e eeuw in Kampen en voor het eind van die eeuw eindigt in Assen. Het verdwenen leven van de stationsrestaurateur. Een nomadisch bestaan, getekend door hard werk, toewijding en volharding. ‘Horeca is geen vak, het is een roeping hè ’, zegt de hoofdpersoon Cees Diender. ‘Je bent ervoor geboren of niet.’ En, dan inmiddels 88: ‘Het ging altijd om minuten, ik heb dat jachtige nog in mij’.
- Geplaatst op: maandag, 09 augustus 2021
- Bijgewerkt op: maandag, 09 augustus 2021
